An Gelir Şiiri - Neslihan Isındere

An gelir geceye özenirim
Özenmekle kalmam
Bölerim ortadan ikiye
Bir yanı gece yarısı
Bir yanı yürek yarası...
Yüreği yananların zehiridir gece
Tan vaktine kadar geçmez zaman,
Oluk oluk kanar
Açılan her bir yara,
Çığlıkları kılıç olur
Tam ortasından deler geçer gökyüzünü,
Gözyaşları kurşun olur
Geçip aynanın karşısına
Tam on ikiden vurur her biri yüzlerini...
İsterim ki geçip gecenin yerine
Panzehiri olayım tüm yüreklerin
Teker
Teker...

An gelir çocuklara özenirim
Özenmekle kalmam
Bir tatlı dokunuşla uyandırırım
Yıllardır içimde sakladığım çocuğu...
Ardından onunla beraber sakladığım özlemleri
Çekip çıkartırım
Yüreğimin en kuytu köşesinden
Ve hasret kaldığım başka ne varsa
Takılır gelir özlemlerimin peşinden
Birer
Birer...

An gelir sır olurum
Saklanırım en derinlere...
Oyunlar oynarım içimdeki çocukla beraber.
Bazen o saklanır
Aratır kendini kapıların ardında,
Bazende ben saklanırım
Ama arasada
Çoğu zaman bulamaz
Baktığı hiç bir yerde...
Bulmaca gibi olur kimliğim
Bazen soldan sağa bir nota olur
Solunda saklanırım herkesin,
Bazen yukardan aşağı kan pompalayan organ olur
Hayat veririm herkesin soluna...

Ve an gelir
Gökkuşağının yedi rengide bulanır siyaha,
Yüreği kanayanların ortak çiçeği olan güller
Solarlar dibine dökülen gözyaşlarından,
Tüm çocukların boynu bükük kalır
Hiç bir zaman dayayamadıkları için başlarını
Yanıbaşlarındaki babalarının güven deposu olan omuzlarına,
Ve ben artık bir anlam bile bulamam,
Bu anlamsız hayata katacak.
O an yeniden saklanırım bir bulmacanın içine...
Soldan sağa
Yukardan
Aşağı değil,
Baştan aşağı karışıp karanlığa
Kaybolurum sonu görünmeyen bir girdapta...