An gelir...
Seni unutur,
Efkar çukurunda boğulurum,
Günden güne yanar,içim kavrulurken.
Bir hiç/i, bir de sahipsizliğinde
Ağlar bu garip gönül senin için son defa ölüyorken,
An gelir...
Senin bahçende açıp senin bahçende solan,
Bir sevda masalı düşünür,senli figürler oynarım.
En sonunda senin bu hüznü kanayan yaraların acıtır yüreğimi,
ve An gelir,
Ağlar bu garip gönül senin için son defa ölüyorken,
16.08.2011 02:50
Ömer BozalanKayıt Tarihi : 16.8.2011 02:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Bozalan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/16/an-gelir-75.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!