An Gelir Şiiri - Menderes Aliusta

An gelir…… gözlerin doluyken,
gülerek hoşcakal dersin…. gidenin ardından
‘’kendine iyi bak’’ cümlesini
İstemesen de, söylemek zorunda olduğun…… an gelir
kelimelerin boğazında düğümlendiği
söylemek istediğin şeyleri ……söyleyemediğin…… an gelir
ardından bakarken gidenin
elini uzatmak isteyipte……uzatamadığın
gitme, kal…. diyemediğin….. an gelir

okuduğun her şiirde onu bulduğun
yürüdüğün her sokağın başında onu gördüğün
konuşulan her konunun …onunla bittiği
içinin onunla dolup taştığını
kendine sorduğun bir sorunun
cevabını veremediğin …… an gelir

an gelir….. gördüğün bir yüzü o sanırsın
an gelir….. duyduğun bir isimde irkilirsin farkında olmadan
an gelir……telefonun çalmasını beklersin
an gelir…..evin kapısını ümitle açarsın
unutamadığını…., unutamayacağın gerçeğinin
mermi gibi beynine çakıldığı…an gelir

gece ve sessizlik ağar ağar çökerken üzerine
özlem ve gözyaşının seni sardığı…an gelir
yudumladığın…… bir bardak çayda
koparıp…… ağzına götürdüğün bir lokmada
su gibi…susuzluğun,
can gibi…aldığın her nefeste
her günün….. her dakikasında lime lime,
bedeninden parçan koptuğu …an gelir

efil efil esen bir rüzgarda
içinde fırtınaların koptuğu,
bir ilk bahar güneşi doğarken üzerine
yağmurlar ıslatırken iliklerine kadar
üzerine kar yağarken, kış kıyamette
içinin yangının sönmediği
Çığlıklar atmak isteyip de ….. sessizliğe gömüldüğün
yürümeyi….yemeyi…içmeyi…yaşamayı…unuttuğun
ölmek isteyip de…. ölemediğin…an gelir

16 KASIM 2012