An Gelir Şiiri - Songül Karsan

An gelir unuturum seni, durur zaman
Ne sen, ne de başka bir şey gelmez aklıma
Taş kesilir elim kolum
Duygusuz, ruhsuz bir heykel olurum
Dönemem sağa sola
Doğu, batı, kuzey, güney sen olursun
Yalnız, yalnız gözlerim dolaşır
Dağları, denizleri,gökleri
Bilmeden, çaresizce arar seni
An gelir yeniden düşersin aklıma
Kaldığı yerden başlar yüreğim
Yeniden yanmaya
Ne denizler yeter söndürmeye
İçimdeki ateşi
Ne yağmur bulutları yaklaşabilir yanıma
Koşar yüreğim hiç yorulmadan
Dolaşır dağları, denizleri, gökleri
Seni arar, dilim söyleyemez
Kalbim çarpar adını
Hep bekler yüreğim,ruhum seni
Ne sen gelirsin,ne senden bir haber
Sessiz bir çığlık olur sevdam
Yüreğimde yankılanan
Ne sesimi duyurabilirim sana
Ne de söz geçirebilirim sevdama
Sonunda yorulur ruhum savaşmaktan
Alışmaya başlar yenilgiye
Seni uğurlamaya hazırım artık
Saçımdaki aklarla
Yorgun, solgun gözlerden
Akmaya hazır yaşlarla
Yine de son bir ümit deyip beklerken
Ölüm gelip dikilir karşıma birden
Kaçış yok artık ne sağa, ne sola,ne de sana
Çaresizlik son elbisem, giyerim
El pençe divan durup
Düşerim ölümün peşine ardısıra
Yalnız, yalnız isyan ederim sessizce
Bizi kavuşturmayan acımasız zamana....