An gelir ki
Umuduma yollar açarım
Sarp kayalar arasından
Engin denizlerde köprüler kurarım
Zirvelerde göz göze gelirim
İçimdeki yaralı kartalla
An gelir bulutları biçerim
Çicek çiçek renk renk
Yeşile boyarım karakışları
An gelir meydan okurum
Cılız kalemimle kadere
Dipsiz kuyulardan çıkar
Saklı kalmış korkularım
Kalemim kılıç kağıdım kefen
Kendi fermanımı yazarım
An gelirki kendimden kaçarım
Kayıt Tarihi : 5.7.2007 20:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
toprakla sevişmeyi öğrenir insan.çırılçıplak aç ve susuz yaşamayı. insan. ölümü öğrenir.kaçacak yer yoktur artık.....
namık cem
Selamlar, sevgiler.
TÜM YORUMLAR (43)