An Gelir Şiiri - Muammer Erturan

An gelir
çıkıverir yüze...
Bıkmıştır artık
suda balık olmaktan
ve uçarı bir dalganın kanatlarında
takılır yıldızların peşine...

An gelir
çekiliverir el ayak...
Ne kanat kalır ortada
ne uçarı dalga
ne yıldız...
Yapayalnız ve yaralı
ve bata çıka
vurduğu gün karaya
düştüğü gündür ölümler gayyasına
ecelsiz,
okşadığı gündür
hançer kabzalarını
Brutus'lerin...
Ve kaldırmaya kalmadan
başını şöyle bir
vurgunlar art arda gelir
ihanetler üst üste
acılar iç içe...

An gelir
ölüm de yitirir anlamını
yaşamak gibi tıpkı...

(18 Mayıs '99)