An Gelir Şiiri - Tuncay Yıldırım

An gelir
zuhur eder ıssızlık
dingin ve hüzünlü ortalık,

Volta vurursun içinde girdaplara
gelgitte depreşir
anlamsız dalarsın uzaklara..
çapraşıktır duygular alabildiğine
çat kapı sızar yalnızlık
dalar en saklına
dalar senin en gizine..

Boheme bağlayıp
hüzne kayarsın
ala çakır biraz ayık
kolpa düşlere yatarsın uyur uyanık
zulanda karabasan olur geçmişin
vargel yapar kemirgen düşünceler sayısız

Ah eder inlersin
dibine değin çekersin cigaranı
alırsın nefesini fütursuz
bi içim kalecik karası yudumlar
lügatında hangi küfür varsa
ağızdolu sayarsın kusursuz..

İsyandadır deli gönül
başkaldırırsın tüm yalana dolana
sahtekarlığa
acımasızlığa
vefasızlığa
vicdan yoksunlarına..
boşa giden zamanına yanarsın
sadece yanarsın
sanki bunu tek sen yaşarsın...

Sonra bir umut filizlenir ansızın
kıvrışır yorgun yanakların tebessümle
gül ekilir kısık gözlerine sanki
bilirsin ki
getirmez kutsal sözler,figürler
kaybetiklerini,gidenleri,
yaşadığını ve bu devranın adil dönmediğini mırıldanırsın

Ve bir bozkır türküsü akar yüreğinden
‘’sen pervane yel Allah’tan
Dön bakalım yalan dünya’’
der geçersin
bağırırsın avaz
söyler geçersin
soğur yürek
geçer kaypak hüzünler

Tuncay YILDIRIM