An Gelir Şiiri - Cihan Taş

Hangi günde olursam olayım,
Hangi mutluluklar serilse de önüme,
Hangi zaman kahkahalarla gülsem de,

An gelir;
Yokluğun titrer içimde.

....................................

Ay şavkını,
Güneş sıcağını,
Dağ gölgesini bırakır,
Hiç biri avutmaz.

Ateşte kül,
Deryada balık,
Dervişte olsam alemde,

An gelir;
Yokluğun ağlar içimde.

......................................

Kırlangıçlar yuvasız kalır,
Güller hep ayrılık kokar,
Dereler çağlamayı bırakır,

An gelir;
Susar tüm dünya.

......................................

Şimdi en durgunundayım ömrün.
İki ırmağın birleştiği yerindeyim.
Ve durmuyor zaman,
Benim sana durduğum gibi.

Biliyorum;
Değişecek yine mevsimler,
İklim yalnızlığa dönecek.
Değişecek sokaklar,
Değişecek evler,
Bir değişmeyen sen kalacaksın.
Birde yaşadıklarım.

........................................

Bedeni eriyen bir mumun,
Küle dönen fitili olsam da,
Kırılmışlığın en parçacıklarından,
Yine bütünleyiveririm kendimi.

Her ülkede hep aynı gülecek insanlar,
Saçaklarda büyüyecek yine kırlangıçlar.
Dağlar en derin uykularda olacak,
Yolum yine ayrılığa uzayacak.

Tutanakçısı yine ben olacağım bu ayrılığın,
Biliyorum;

Gün olur hasretin depreşecek en sancıyan yerimde.
Varsın değişsin mevsimler,
Değişsin iklimler,
Bir değişmeyen sen kal,
Bir de içimdekiler...