An Geldi... Şiiri - Atıl Kesmen

Islak bir şarkının, notasına tutunmuş
Kendi yaşam müziğime, makam arıyordum
Denizden ellerim, topraktan irkilen bedenim
Düşüncelerine gizlenmiş, bendim
Anımsamak, tanımsamak istiyordum
Yaşam maskelerinin, çığlıktan yüzlerini
An Geldi
Bakışlarım kilitten desenler oldu
Soğuktan yorgun, çapraz yaşam nefesime
Bakışlar renksiz
Nefesler eksik
Düğümleniyordu yaşam
İlmikten ilmik, düşünce körfezime
An Geldi
Ateşten bedenler kül oldu, rüzğarın adımlarına
Güneşi doğurmak
Sonsuzluğa savrulmakmıydı gizemin sırrı
Bir ben değil
Binlerce gölgeden sivrilmiş esirlerdi
Gök topraktan aç, toprak gökyüzüne muhtaç
Körpe yıldızları gizledi gözlerime
An Geldi
Duygularım, köksüz ağaçlar gibi
Küf tuttu, değirmen seslerine
Çengel atmak istedim, ölümden doğan gözlerime
Ve bakışlarım yavaş yavaş damladı
Yaşamın tam merkezine
An Geldi
Yaşam deydi, tenime
Geldik gidiyoruz dedik, birbirimize
Mola'dan yaşam gömlekleri giydik yüzümüze
Kumdan, mekanlar kurduk
Gönülden gözlere, nefes yedik
Ve sessiz bir kara bulut, gelip geçti
Yağmurunu göstermeden güneşe
An Geldi
Bedenler geçti
An Geldi
Düşünceler bitti……………