An'da Şiiri - Zümrüdü Anka

Yitirmişti tılsımını sözlerim senden evvel.
İlk anda Haldaşına tutulmuştum oysa
Sonra sesinin buhusuna.
Sonra sözlerinin içine hapsoldum.
Yüreğinden yüreğime giden bir yolda buldum kendimi.
Şimdi sanki ; yeni değil de öncesinden tanıyor muşum gibi seni.
Sazının teline değen pençelerine hasretim.
Sesinin eşsizliğine kapılıp gitti bedenim.
Sözlerinin acı hissinde buldum kendimi.
Hani anlatılması güçtür bazen hissini.
Ne desem nasıl anlatsam ki şimdi yüreğimdeki seni.
Sen diyip başlayacak oluyor yüreğim,
Beynim sus diyor !
Neden diye soracak oluyorum.
Aldanma diyor aldanma yaralı yüreğime.
Olduğu kadarıyla diyecek oluyorum.
Beklemeyi öğren diyor.
Ben şimdi ne desem nafile
Biçare yolun başındayım.
Bıraksam belki;
Dolu dizgin sürüp gidecek.
Dursam belki; yitip gidecek.
Sonra tüm yaşanmışlıkları alıp heybeme ,
Bırakıyorum kendimi ana.
An'da bulduğum seni ,yine anda kucaklıyorum.