Bir gün özlersen...
minik bir çocugun ıslanan yanaklarında an beni.
Kabarırsa özlemin,
yolunu kaybeden sevda yolcusuna sor beni.
Gecenin ay ışığı vururken pencerenden odana,
sazının bozuk akordunda,
içli bir ezgin olarak mırıldan beni.
Bir dağ yoluna çekerse adımların seni,
çimen kokulu yaylalarda,tomurcuklanan nergislerde,
ceylanların koklastığı ovalarda an beni.
Olaki fikrine düşersem bir gün...
Yüzlerce ırmakların asi bir nehire akıp bütünleştiği boyutta hayal et beni.
Bir gün yadına düşersem eğer,
kış ayazında yüreği üşüyen bir serçenin çaresizliğinde an beni.
Ve yine anmak istersen şayet,
gecelerin güneşine erişemeyen ayına sor beni,
bülbülü zar eden güle,
ney sesinden inleyen namelere,aşığın çaldığı saza
mızrabı costuran tele sor beni,ve yine yitik bir öykünün kanayan şiirlerinde,sevda türkülerının bitmeyen kederinde an beni.
Nazlı Akın
Nazlı Akın 1Kayıt Tarihi : 29.10.2009 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben bi kaşık daha alabilir miyim?
ESEN YELDE ANBENİ
SAÇLARINI KIPRDADINCA RÜZGAR
GÜN IŞIĞINDA AN BENİ
YÜZÜNE VURUNCA IŞIKLAR
DENİZLERDE AN BENİ
PARILDAYINCA YAKAMOZLAR
HER NEFES ALDIKCA AN BENİ
SENSİZ YAŞANMAZ AŞKLAR
ÇOK DUYGULU ÖĞRETİCİ ŞİİRİNİZİ KUTLARIM ON ANT
Yaralı Bir Kuş
Yolunmuş kanatları
Sekerek atlıyordu
Yanından arabalar
Çok hızlı geçiyordu
Ben yaklaştım yanına
Görünce beni durdu
Kucağına aldiye
Sanki yalvarıyodu
Titriyordu bedeni
Kanatları düşmüştü
Belliki bütün gece
Dışarda üşümüştü
Alınca kucağıma
Gözünden yaşlar düştü
Kimbilir neler çekmiş
O kuş da ağlıyordu
Sol yanıma götürdüm
Biraz ısınsın diye
Yoksa yem olacaktı
Ya ite yada kediye
Yolumdan etti beni
Döndüm eve geriye
Besleyip büyütürüm
Sevap ederim diye
Içerisi sıcaktı
Onu serbest bıraktım
Uçamadı zavallı
Ona yemek uzattım
Birkaç tane yiyince
Azcık kendine geldi
Akan gözyaşlarını
Kanatlarıyla sildi
Sordum nerden diye
Kafesten kaçtım dedi
Beni hapis edenler
Asla sevmemişler di
Can havliyle kaçtım ben
Sandım ecelim geldi
Sakla beni ne olur
Kimse beni sevmedi
O gün işe geç kaldım
Eve biraz geç geldim
Kapıyı açıncada
Onu karşımda gördüm
Bir başka olmuş sanki
Kanatlanıp uçuyor
Beni gördü göreli
Ötüşüp de coşuyor
Gelip kondu göğsüme
Ilk ısındığı yere
En niheyet te kuş ya
Unutmadı bir kere
Yıllar vardır o kuşla
Ben iyi dostluk kurdum
Onun adını ise ALMİRA
Diye koydum.
SENİN GİBİ DOST VARKEN
Senin gibi dost varken düşmana gerek varmı.
Söylermisin seninle aşkımız bu kadar mı.
Yakıp yıkmışsın senle geçen anılarımı
Söyle bana sen varken düşmana gerek varmı?
Bana hayatım derdin hep yanında isterdin
Senden başka Kimseye şu kalbimi vermedim
Söz de sende bu beni canın kadar severdin
Şimdi neler değişti sende aşk bu kadar mı?
Yıkıldı gönül tahtım viran oldu dağıldı.
Söylermisin vefasız kahr’edecek ne vardı
Eridi gözüm Nur’u benzim soldu sarardı
Meraklandım bu sefer sende insanlık var mı
Kimler zehir kattılar dermisin hayatıma.
Sebep neler oldu da son verdin yaşantıma
Bir şikayetim olur bak o da yüce TANRIMA
Bu alemde sen gibi acaba mahluk varmı.
Para pul Adam etmez bilesin derim sana.
Herşey gelir de geçer insan kalır insana.
Sen Adem’den mi geldin inanamam ben sana.
İnsan olan insana böylesini yapar mı?
Sevin bir birinizi diye söyler Dört Kitap.
Sen hangisiyle acaba oluyorsun muhatap.
Gece gündüz düşüncen başa örmeğe çorap.
ESEN YELDE ANBENİ
SAÇLARINI KIPRDADINCA RÜZGAR
GÜN IŞIĞINDA AN BENİ
YÜZÜNE VURUNCA IŞIKLAR
DENİZLERDE AN BENİ
PARILDAYINCA YAKAMOZLAR
HER NEFES ALDIKCA AN BENİ
SENSİZ YAŞANMAZ AŞKLAR
ÇOK DUYGULU ÖĞRETİCİ ŞİİRİNİZİ KUTLARIM ON ANT
Yaralı Bir Kuş
Yolunmuş kanatları
Sekerek atlıyordu
Yanından arabalar
Çok hızlı geçiyordu
Ben yaklaştım yanına
Görünce beni durdu
Kucağına aldiye
Sanki yalvarıyodu
Titriyordu bedeni
Kanatları düşmüştü
Belliki bütün gece
Dışarda üşümüştü
Alınca kucağıma
Gözünden yaşlar düştü
Kimbilir neler çekmiş
O kuş da ağlıyordu
Sol yanıma götürdüm
Biraz ısınsın diye
Yoksa yem olacaktı
Ya ite yada kediye
Yolumdan etti beni
Döndüm eve geriye
Besleyip büyütürüm
Sevap ederim diye
Içerisi sıcaktı
Onu serbest bıraktım
Uçamadı zavallı
Ona yemek uzattım
Birkaç tane yiyince
Azcık kendine geldi
Akan gözyaşlarını
Kanatlarıyla sildi
Sordum nerden diye
Kafesten kaçtım dedi
Beni hapis edenler
Asla sevmemişler di
Can havliyle kaçtım ben
Sandım ecelim geldi
Sakla beni ne olur
Kimse beni sevmedi
O gün işe geç kaldım
Eve biraz geç geldim
Kapıyı açıncada
Onu karşımda gördüm
Bir başka olmuş sanki
Kanatlanıp uçuyor
Beni gördü göreli
Ötüşüp de coşuyor
Gelip kondu göğsüme
Ilk ısındığı yere
En niheyet te kuş ya
Unutmadı bir kere
Yıllar vardır o kuşla
Ben iyi dostluk kurdum
Onun adını ise ALMİRA
Diye koydum.
SENİN GİBİ DOST VARKEN
Senin gibi dost varken düşmana gerek varmı.
Söylermisin seninle aşkımız bu kadar mı.
Yakıp yıkmışsın senle geçen anılarımı
Söyle bana sen varken düşmana gerek varmı?
Bana hayatım derdin hep yanında isterdin
Senden başka Kimseye şu kalbimi vermedim
Söz de sende bu beni canın kadar severdin
Şimdi neler değişti sende aşk bu kadar mı?
Yıkıldı gönül tahtım viran oldu dağıldı.
Söylermisin vefasız kahr’edecek ne vardı
Eridi gözüm Nur’u benzim soldu sarardı
Meraklandım bu sefer sende insanlık var mı
Kimler zehir kattılar dermisin hayatıma.
Sebep neler oldu da son verdin yaşantıma
Bir şikayetim olur bak o da yüce TANRIMA
Bu alemde sen gibi acaba mahluk varmı.
Para pul Adam etmez bilesin derim sana.
Herşey gelir de geçer insan kalır insana.
Sen Adem’den mi geldin inanamam ben sana.
İnsan olan insana böylesini yapar mı?
Sevin bir birinizi diye söyler Dört Kitap.
Sen hangisiyle acaba oluyorsun muhatap.
Gece gündüz düşüncen başa örmeğe çorap.
Biraz da aynaya bak orada insan varmı?
Yaralı Bir Kuş
Yolunmuş kanatları
Sekerek atlıyordu
Yanından arabalar
Çok hızlı geçiyordu
Ben yaklaştım yanına
Görünce beni durdu
Kucağına aldiye
Sanki yalvarıyodu
Titriyordu bedeni
Kanatları düşmüştü
Belliki bütün gece
Dışarda üşümüştü
Alınca kucağıma
Gözünden yaşlar düştü
Kimbilir neler çekmiş
O kuş da ağlıyordu
Sol yanıma götürdüm
Biraz ısınsın diye
Yoksa yem olacaktı
Ya ite yada kediye
Yolumdan etti beni
Döndüm eve geriye
Besleyip büyütürüm
Sevap ederim diye
Içerisi sıcaktı
Onu serbest bıraktım
Uçamadı zavallı
Ona yemek uzattım
Birkaç tane yiyince
Azcık kendine geldi
Akan gözyaşlarını
Kanatlarıyla sildi
Sordum nerden diye
Kafesten kaçtım dedi
Beni hapis edenler
Asla sevmemişler di
Can havliyle kaçtım ben
Sandım ecelim geldi
Sakla beni ne olur
Kimse beni sevmedi
O gün işe geç kaldım
Eve biraz geç geldim
Kapıyı açıncada
Onu karşımda gördüm
Bir başka olmuş sanki
Kanatlanıp uçuyor
Beni gördü göreli
Ötüşüp de coşuyor
Gelip kondu göğsüme
Ilk ısındığı yere
En niheyet te kuş ya
Unutmadı bir kere
Yıllar vardır o kuşla
Ben iyi dostluk kurdum
Onun adını ise ALMİRA
Diye koydum.
SENİN GİBİ DOST VARKEN
Senin gibi dost varken düşmana gerek varmı.
Söylermisin seninle aşkımız bu kadar mı.
Yakıp yıkmışsın senle geçen anılarımı
Söyle bana sen varken düşmana gerek varmı?
Bana hayatım derdin hep yanında isterdin
Senden başka Kimseye şu kalbimi vermedim
Söz de sende bu beni canın kadar severdin
Şimdi neler değişti sende aşk bu kadar mı?
Yıkıldı gönül tahtım viran oldu dağıldı.
Söylermisin vefasız kahr’edecek ne vardı
Eridi gözüm Nur’u benzim soldu sarardı
Meraklandım bu sefer sende insanlık var mı
Kimler zehir kattılar dermisin hayatıma.
Sebep neler oldu da son verdin yaşantıma
Bir şikayetim olur bak o da yüce TANRIMA
Bu alemde sen gibi acaba mahluk varmı.
Para pul Adam etmez bilesin derim sana.
Herşey gelir de geçer insan kalır insana.
Sen Adem’den mi geldin inanamam ben sana.
İnsan olan insana böylesini yapar mı?
Sevin bir birinizi diye söyler Dört Kitap.
Sen hangisiyle acaba oluyorsun muhatap.
Gece gündüz düşüncen başa örmeğe çorap.
Biraz da aynaya bak orada insan varmı?
TÜM YORUMLAR (13)