An Be An Muhabbetim Artıyor Sana Toprak
Düşündüm Cânözüm,
Seni düşündüm gün boyu,
Gözlerim kapalı..
Daldım derinliğine..
Öyle kuşattın,
Öyle düştün ki, tahayyülüme...
Ne kadar yaşadım,
Ne kadar kaldın bende
Bilemem amma
Çoktan geçmişti akşam vakti,
Döndüğümde yalnızlığıma...
Güzel bir hasbıhâl-di, kayboldum derinliğinde
Eridi buzullar, ruhumu saran sıcaklığında...
Seni hiç bu kadar yakın bulmamıştım..
Demek ki;
Bu denli deşmemişim ruhunu;
Erişememişim derinliğine;
Vakıf olamamışım vasıflarına...
Oysa şimdi;
Her şey ne kadar ayan, ne kadar berrak...
Aydınlandı zihnimin karanlık dehlizleri
Çözülüyorum koza misali..
Zerrelerim diriliyor sende!
An da bir ömür, gördüğüm...
Eksiği/gediğiyle,
Kırık dökük bir rapor!
Aynaya nâkş olmuş mahcubiyetim...
Ziyadesiyle bende mevcuttur zannettiğim
Sabır, sevgi, sadakat,
Sonsuz vefa, merhamet,
Dâhi nice değerler..
Yüceliğin yanında,
Ne kadar noksanmışım...
Düşündükçe anlıyorum ki;
Kocaman bir hiç (i)mişim...
Harmanlanıp karılsa tüm değerler, hasletler
Dökülse gönüllerden ipek atlas, ibrişim
Sarsa küre-i arz'ı, tel-tel olup, sevgiler;
Sonsuz merhametinle kıyas edilir miydi?
O bitimsiz sevginle ölçülebilir miydi..?
Sorguya çekildikçe
Çözülüyor her bir an!
Geçiyor gözlerimden
Tüm hayatım an be an!
Amaçsız, kör bir girdap;
Öyle bir ruha duçar...
Düşünce, farkındalık,
Anlayış, bakış, sezgi;
sanki derin uykuda!
Öylesine gayesiz,
Umursuz,
Vurdumduymaz...
Davacı olacağım boş bakan gözlerimden!
Seni uzak bıraktı zihnimden, belleğimden...
Kalp mutmain olur mu, kalırsa senden yoksun?
Sadece harcım değil; Bendeki derin kök-sün.!
Üzerinde hesaplar, pazarlıklar yapılır
Oysa tüm canlılara yetecek kadar çoksun…
Daldıkça derinlere yükselmekte Hucurat
Her bir muammasında düşündürmektir, murat..
Bu hâleti ruh ile kanatlanır coşarım!
Sana erişmek için mesafeler aşarım...
Ey vefâlı sâdık yâr! Ey candan ziyâde can!
Sevgide, merhamette, bitimsiz cömertliğin...
Sütünü yudum, yudum emerek içtiğimiz
Koynunda emzirirken ciğerin söktüğümüz
Hiç farkında olmadan çiğneyip geçtiğimiz!
Sevginin, Sadakatin Kaynağı KARA-TOPRAK...
Kim Demiş Sana KARA(?) Ana Sütünden Ak-sın!
Bağrındaki volkanlar aksın içime aksın!
Yanmak, arınmak ise; yaksın canımı, yaksın!
Kollarında sükûnet bulurum, ANA TOPRAK!
An be an muhabbetim artıyor Sana, TOPRAK
Sanki bir el sırtımdan itiyor Sana, TOPRAK
Sen, hakiki candan yâr olursan Bana, TOPRAK
Olmaz başka hayalim, kanarım Sana, TOPRAK!
Bağrında, her dem güller açarım Sana, TOPRAK!
Sevgimi, öbek-öbek saçarım Sana, TOPRAK...
...
*Vuslatımız Yakındır Fazla Bekletmem Toprak..
*Vuslatımız Yakındır...
6 Şubat 2012 / Metanet Yazıcı / [email protected]
Metanet YazıcıKayıt Tarihi : 29.6.2012 01:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Toprak'la Hasbıhâl...
Şüphesiz ondan geldik, döneceğiz.. Ama bir şey var ki... Tutuyor bizi burda, hala dünyada... Henüz bitmemiş isteklerimiz sanki.. Daha neler var, neler beklediğimiz... İçimizde bir sürü 'yarın...' Özlem, hasret, sevda hala duruyor yerli yerinde... Nasıl olacak?
Şiiri okudukça kendimi kötü hissettim açıkçası... Değerli Şaireyi bu kadar içlendiren, toprağa bu kadar muhabbet duyuran 'ilahi sevdaya' ne kadar uzağım...? Oysa gerçek aşk bu!
Çok etkiliydi şiir...... Defalarca okunması gereken, ibret alınması gereken 'candan, özden' bir şiirdi...
Bütün yüreğimle kutluyorum Metanet Hanım, Değerli şaire.....
Yok yok ben bu şiire yorum yazmıyorum,yazmamalıyım,hemen yasaklayın beni!
Tutun ellerimden,hatta zincire vurun ruhumu bedenimi ne olur,kurtarın beni bu düşünce girdabından...
Kelimeler düğümlenmesin boğazımda,dayanamıyorum,dilim lal oldu.
Gözlerim görmüyor artık,ben amansız bir gel-gitlerdeyim,öyle ya benim ne haddime böyle bir esere yorum yazmaya kalkışmak.
İnanın aşar benim boyumu aşar böyle şiire ben yorum yazmamalıyım ne olur yayınlamayın bu yorumu,ben böyle bir eserin gölgesinde kaybolmaya, dünden razıyım...
Bu ne muhteşem bir yürek,bu ne kadar güzel anlatım,toprak ancak bu kadar güzel anlatırlıdı,o herşeyimizi örtebilen o yüce değer ancak böyle tasvir edilirdi.
Kah boş bakan gözlere kızıyor,kah onun muhteşem derinliğinin kıymetini bilemeyen yıllara kızıyor değerli şairemiz.
Sanki kendine çok yakın olan bir sevgiliyi,yıllardan beri çok ama çok uzaklarda arayan bir aşık gibi,resmetmiş ona olan sevgisini,özlemini hatta ona kavuş-a-mamanın çaresizliğini çizmiş yüreğimizin taaaaaa derinliklerine..
Aslında herkesin onu tarif ederken yazdığı KARA rengi bile değiştirivermiş Metanet hanım bu şiiriyle,artık bundan sonra karatoprek yerine AKTOPRAK deyiveririse herkes,sakın kimse şaşırmasın,çünkü bunu nedeni olsa olsa Metanet hanımdır.
Ama sonunda toprağa kavuşmayı,ölümle sonlandrımışsınız ya,
Değerli şairemiz,işte bu sana ve senin fıtratına hiç yaşıkmadı,ÇÜNKÜ BEN ÖLÜMÜ NEDENSE HİÇ YAKIŞTIRAMIYORUM SANA.
Benim neden böyle bitmesi gerektiği hakkında hala tereddütlerim var..amma burda herşeyde ifade edilemiyor be,Metanet hanım...
Güçlü kalemi böylesi bir ŞAHESER için kutluyorum.
Tebriklerimle, Güldeste'mizde paylasiyorum...
Yüreginize saglik Metanet hanim, kaleminiz hic susmasin...Sevgi ve hürmetlerimle...
bir ömür içinde gayeli ve titizce ne çalışmalar yapılmadı ki
Hayatı toprakla tattık toprakta kendimizi bulacağız elbette..
Sevgili siyiz torağın.Şiirinizin derinliğinde adeta boğuldum Harika şiir.. TAM PUAN +ANT, kutluyor VE ALKIŞLIYORUM. ellerinize VE YÜREĞİNİZE SAĞLIK.Sizlerin bu manalı şiirleriniz beni mutlu ediyor.mutlu yarınlar diliyorum.
saygılarımla. GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ
TÜM YORUMLAR (5)