An Şiiri - Mert Ali Bedel

Yüzü avuçlarında bir kadın tanıdım
Yılların eskitemediği bakışları vardı
Bir yuvayı sevmez fakat bir anne gibi sıcak bakardı
Rüzgâr saçlarından eserdi
Genç gülüşleri, şen kahkahası sarardı her yeri
Birkaç iz vardı teninde, geçmişinden ziyade
Yüzü avuçlarında bir kadındı o
Sevmek işini pek bilmezdi kendince
Bana sorsan, rastlanmamıştı kendi gibi birine
Geçip giden zamanı hiç sevmezdi
Çiçekler onun için dalda güzeldi
Yoktu onu sevmenin bir dili
O, kendine bir dil bulur, onu söylerdi
Yüzü avuçlarında bir kadındı o
El vermeyen vücuduna isyan ederdi
Hastalıklar onu pek severdi
Bilmek işinde de çok iyiydi
Yer yer cahil kalırdı arsız ruhum yanında
Sesinin kıyısında kuş ötüşleri
Aklımdan hiç gitmez ürkek öpüşleri
Yüzü avuçlarında bir kadındı o
Toprak gibi gözlerinde çiçekler açardı
Yıllar, ruhunu hicrana buladı; dilinde umutsuz sözler
Bir cihan durup onu seyrederdi
O da durup her şeyi izlerdi
Gözlerinin değdiği her yer kor bir ateşti
Yüzü avuçlarında bir kadındı o
Gururuna yediremezdi bazı şeyleri
Herkes onu ondan farklı bilirdi
Asalet bence onunla güzeldi
Genç bir kısrak edasıyla yürürdü
Çekip çevirirdi cahil gönlümü
Yüzü avuçlarında bir kadındı o
Yüzüm avuçlarında...