An! Şiiri - Evren Demirdelen

bir gün..

gözlerine yeni bir açı eklemek gibi belki

bakarsın öylece.

duyduğun,bildiğin tüm yalanlarınla yüzleşme

ya da ilk kez hissedilmiş bir heyecana

kalbini emanet etmek olur düşlerin..

sabır dilenilir,umut özlenir

ve kaybettiğin tüm o sanılarına yakarsın

anılarına yazdığın şiirleri..

yokolacağını bile bile

gökyüzünün sonsuzluğuna karışsın diye

salıverirsin işte..

bir mektup düşün şişe içinde

o ıssız adadaki üç dilek

yok olmuş

gizemini ve heyecanını gülünç inançlarda bırakmış

ve yalnızca sahibine ağır gelen bu gerçeği

anlamaya çabalarsın tüm kalbinle..

sonra..

bir an,yalnızca bir an

anlarsın kafiyelerden kestiğin umutlar sahici! !

söylenmemiş vahiy gibi

birden iner yüreğine bilmen gereken

uyanırsın..bakarsın hala ıssız belki..

hala yok gibi yanında kimse

ancak yaktığın tüm o şiirler

mavisine karışmış,pırıltısı olmuş güneşin

bilge bir gülümseme gelir ardından

dalarsın dalgalara

bilirsin seni hisseden bir doğa

varlığının bilincinde bir melek

ve kainatlarca uzak da olsa seni seven bir can vardır

bağlanırsın..

yakınlaştıkca kaybolan bu karadüş,

silinir rüyalarından..

yaşamak budur belki,belki değil

ama güvendiğin an kalbine

saflığını koruduğunu bildikçe o bebeğin

gülümsersin kaderine..

gülümsersin ki gece döner rengine

hayat döner aslına

''an''larsın..