An Şiiri - Hatem Mahmutoğlu

Günlerden yokluğun aylardan sensizlik
Mevsimlerde hüzün gökte acı yağıyor sanki
Kuşlar uçmaya korkuyor güller açmaya
Ya da ben sensiz yaşamaya korkuyorum
Bundan olsa gerek tüm yaşananları görmüyorum

Zaman ısısız çöllerin ninnisini fısıldar kulağıma
Yorgun gözlerim seni görüp durur vaha misali
Anlamını yitirmiş şiirler dolanır dilime
Bilirsin sensiz benim bir anlamım olmadı olamıyor

Günlerden Pazar aylardan mart ve kış
Kar yağıyor saçlarıma yavaş yavaş
Ah doğum günün geldi yine ne alsam sana hediye
Diye diye uzun uzun gerek yok bu mart düşünmeye
Çünkü zaman yokluğun an sensizlik an bensizlik
An biz sizlik an hiç sizlik

Saatler sabaha gebe birazdan tan yeri ağarır
İşte tamda bu anlarda yüreğimde sessiz bir feryat
Neredesin nerelerdesin diye haykırır kimse duymaz
Feryadımı kimse görmez yürek yangınımı

Yatağımın düzeni dağılmadan sabahlarım ben yine
Tek başıma girince yorganın altına sanki dünya gelir üzerime
Dağlar devrilir depremler olur beynimde
Tüm ırmakların suyu geçer gözlerimde gözlerim
Gözlerin gözlerin ah çükü zaman yokluğun çünkü zaman
Sensizlik an
An Bizsizlik anı
Ve sözlerim yetim sözlerim öksüz sözlerim
Seni özleyişlerim tamda bu demde depreşir
Azgın bir nehir gibi Fırat gibi Dicle gibi
Çeker beni en derinlerine
Ah sevgili seni özleyişlerim başa çıkamadığım hayatın işte
Kaybettim dediğim tek noktası
Sevgili sana bu doğum gününde bir hediye gönderim dedim
Sevgimi beyaz güvercinlerin kaknatlarına yükledim
Ama olmadı olamadı
Güvercinler biz bu sevgiyi taşıyacak kadar yürekli
Değiliz deyip uçtular tıpkı senin hayatımda uçup ta
Gidişin misali
An yokluk
An hiçlik anı
An ağıt anı
Ve sana sevgili bu şiir doğum günü hediyem olsun
Belki bir gün okursun doğum günün kutlu olsun
19.3.2009