Nasırlı ellerinde
Cenneti gördüm
Tutsam ve hiç bırakmasam
Cehenneme kadar yolum var
Geçtiği şehirlerin tozunu yutmuş tırın ışığı vuruyor gözüme
İçimde yeşerttiğim son çiçek senmişsin meğer
O kadar aciliyeti var mıydı hatırlamıyorum
Meğer hastane önündeki telaş boşuna değilmiş
Ama sen de hak ettin bu bekleyişi
Doktorun ciddi ve tok bir sesle verdiği haberi
Bak şimdi ukbadan seslenmekteyim sana
Ellerindeki nasırın unutulmaz kederiyle
Kayıt Tarihi : 10.1.2017 02:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlhan Kocabey](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/01/10/an-179.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!