bazen renkli bir hülya kadardı gözlerin,
belki de bu yüzden
katlanılabilirdi özlemin
bir hüznün çağrısı kadar
mattı sözlerin
ama şu işin azizliğine bak ki;
rimelin taşkındı
-ki bilirsin ben hep o maviliği süzerdim-
ve ben hep o anın hayaliyle
gökyüzünden düşerdim.
ancak ne yazık ki
artık anlamıyor değilim;
en sevdiğim anmış meğer,
kızgınlığına gizlenip
söylerken aldırmadığın
beni acıtan sözlerin
Kayıt Tarihi : 20.5.2012 23:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kayra Ganzel](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/05/20/an-133.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!