An Şiiri - Yakup Balcı

Düğmesine basınca söndü ay
Kelebek kanatlarında
Koptu kızılca kıyamet…
Kendine kaldı her hayat
Hesap kitap zamanı
Payıma düşeni aldım bende

Göğe asılı yaşamlar,
Yerde bir telâşe içinde
Islak kaldırımlar,
Çıplak ayaklarla sevişiyor
Arsızlığa vuruyor geceler…
Söküğü dikişsiz düşler
Büyüyor birer birer
Teninde hüznün…

Yüzünden ırağa düşmüş, gülücükler
Âdem zedelerin…
Bir gudubetliktir nasiplenmişsiz
Faydası yok kimsenin kimseye…
El yordamıyla sıkıştırılmış
Her ruh kendi bedenine
Her birinde ayrı bir koku
Hepsinde aynı defin var.

Kendi gölgesine tükürdüğü gece, ihanet
Bozulacak ezberler
Sarıdan yeşile çalacak, Aşk...
Ve özgürlüğünü satın alacak,
Çocuklar…
Yitik bir romanda,
Kendini bulacak
Ve yeniden büyüyecek sevgililer…