An Şiiri - Yakup Adıgüzel

Kırk iki maşallah al, bir nazar boncuğundan.
Yarım kadarmış farkı; yarımın, tam olandan.
Tövbe say tespihinle, olmasın yüzden noksan:
Ya havan ya su noksan,..Varlığı yokta bulsan!

Sürünüş bu yürüyüş, bir ağrı bir hezeyan,
Yan! Bir badı sabada yahut akşamüstü yan.
Taze çiçekli bahçe, kuru dal ağaç üryan
Gönül tarlası köse, aklın gailesi burhan...

Yandık! Gaflet bağında, yanmaktayken a’saran.
Kesilmiş su başları; olmuşuz kavruk büryan,
“Gülmek” mi biçare, avuçlar mıdır ağlayan?
Uyurken: yılan kadar zehirliymiş yelkovan…

İflahsıza imkân yok, ay kisvesi dar zaman.
Gittin! Gelmedin, başka… Ben burdayım, gör zaman.
Ne büyüdüm ne durdum, vade merhumdan noksan;
…Bekliyorum da, -zaman, ya mezarda sen yoksan?

Beklemek mi nafile, tenha yerde mi bu Han?
Siyah mı kar tanesi, zift, şule bulur mu Nur’dan.
Kini duvar, harç fesat, taş günlük muammadan;
Burda sağlam da mekan, haber yok maveradan….