Ay yakasım var
Ve güneş söndüresim
En dingin fırtınalarım
Ve en fırtınalı dinginliklerim arasında
Bir yerlerde sıkışan
Ben-liğim miydi bende olmayan?
Acınacak kadar zavallı
Ağlayacak kadar cesur değilim ama
Kuruyacak kadar da ölmedi gözlerim
Ayaklarım üşüyor
Elde olmadan dökülür mü gül tırnaklar elden
Ellerim üşüyor
Eli(f) olmadan kesilir mi ayaklar yerden
Can’ımken kan
Kan’ım ken duman
Ateşken is bulaşıyor üzerime
Tuğyan gecelerinde
Şemsten korur bir şemsiyeydi elime tutuşturulan
Kırk
…….. Kırık yıl…………………………………..
Ağladığımızda sular yükselir miydi
Erir miydi Heybe(t) li boğaz sularında
Ah vakti şimdi erguvan cenazelerinin
Yollar intihar şarkısı söylüyor
Korunun yolları mor
Amour
………Amour
……………… Amour…
Ve siz
Gitmeye mi gelmiştiniz
Tüm karaları keşfetmişken
Nereme gizlenecektiniz?
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Belki de Godot'u Beklerken yayılan fesleğen kokusundan haberdar olan o 'Elif' değilsin.
O, tırnak içine alınacak izler bırakan 'Elif'sen, beni mazur gör ve 'gör'.
O değilsen, al Haldun Taner'i yanına ve Godot'u bekle...
tüm karaları keşfetmişken
nereme gizlenecektiniz ?
çok güzel bir şiir yüreğine sağlık elif .
ne güzel bir şiir
tebrik eder
devamını bekleriz
tuğyan gece kulağa hoş gelse de anlamsız. tuğyan taşkınlık demek bilmeyenler için. laf olsun diye seçilmiş bir sözcük gibi geldi...
Heybeli'de de aşk
her yerde aşk.
Aşk erguvan renkli olduğunda da güzel.
TÜM YORUMLAR (7)