Ammar'ın Mektubu Şiiri - Ömer Faruk Karaman

Merhaba güzel kardeşim,
Ben Ammar.
Gazze'de çocukluğunu yetişkin gibi yaşayan bir çocuğum.
Ben yağmuru çok seviyorum,
Sizin orda bulutlar karardığında yağmur yağıyor mu?
Çünkü burada, Gazze de ne zaman bulutlar karaya bürünse,
Yağmur damlaları yerine bombalar yağıyor başımıza...
Size yağan yağmur size huzur veriyor mu,
Ya da ardından güzel bir koku kalıyor mu bilmiyorum,
Bizi sorarsan her yağmur sonrası hep şehadet,
Ardından da geriye hep bir ölüm kokusu...

Mektubunda buraya gelirsen seni gezdiririm demişsin,
Bilmiyorum kardeşim,
Siz bizim halimizi görmenize rağmen bişey yapmadığınız sürece,
Sanırım hiç gelemeyecegim yanına,

Theodor Herzel'i topraklarımızı istediği için huzurundan kovan Abdulhamit Han'ın Payitaht'ını sanırım hiç göremeyecegim,

Ya da Galata kulesine çıkıp İslambol'u seyrederken Gazze'yi solur gibi soluyamayacağım.

Şu an elektrikler kesik. Kardeşim uyuyor. Mektubu mum ışığında yazıyorum. Mektup sana ulaştığında sağ olur muyum bilmiyorum.. Çünkü bu aralar sağanak sağanak yağıyor yağmur.

Olur ya, ölürsem vasiyetimdir. Naaşımı Türk bayrağı ile örtün. Çünkü belki cesedim sizin bayrağınizla örtülürse tek umudun siz olduğunu anlarsınız,.anlarsınız da harekete geçer bizi olmasa da başka kardeşlerimi kurtarırsınız.

Çok fazla gürültü geliyor. Bombalar yakınlara düşmeye başladı. Hakkını helal et...