Amman Koltuk Soğumasın Şiiri - Taha Nur

İster yeryüzü kızıla, gökyüzü siyaha boyansın,
İsterse dünya 'ateş topu' gibi alev alev yansın,
Kıyamet de bir mevsim olup kapıya dayansın,
Siyaset Tüccarlarının derdi tek: 'Amman koltuk soğumasın.'

Bilgili, çalışkan, onur sahibi, her dönemde küsurat.
İkbal merkezlerinde yetişiyor, boy veriyor bürokrat.
Tek bildiği, 'güçlüye biat edip eğilmek önünde' son sürat.
Tuzukuru Beylerin sırtı pek: 'Amman koltuk soğumasın.'

Bankacı, medya patronu dedikleri, elleri hortumlu,
Göbekleri şiş, barsakları boğum boğum pislik dolu,
İşine gelince herkesi kullanır, 'ne sağı belli, ne solu'.
Hortumcu Ağaların karnı tok: 'Amman koltuk soğumasın.'

Nerde o eski Alimler, şimdikilerin bilmem yüzde kaçı,
Şatafat, sefahât içinde yaşar, ne garibanı bilir ne açı.
Öğretimi de unutmuş, 'işi-gücü talebenin sakalı-saçı.'
Alim diye geçinenlerin aklı çok: 'Amman koltuk soğumasın.'

Ahvâl perişan, insan tükenmiş, toplumda görülmemiş bir
sığlık..
Kulaklar tıkalı, feryat boşuna, duyulmuyor hiçbir çığlık.
Hakkı, doğruyu söyleyeni dinleyen yok, 'başköşede yağlık.'
Yağcıoğlu Yağcı'nın işi kıyak: 'Amman koltuk soğumasın.'

Bil ki, 'makam, para, şöhret' felakettir ebed ezel.
'Derviş gibi, Yunus gibi yaşamak' çok hoş, çok güzel.
'Beyaz bez, musalla taşı, bir metrelik çukur' bize özel.
Adem Evladının diyesi yok: 'Amman koltuk soğumasın.'