Amma Uçmuşuz Şiiri - Tayyibe Atay

adımı sorana adımı söylediğimde, önce yüzünü şöyle bir ekşitiyor!..alt dudağı ile üst dudağını yukarı doğru ittirip, avurtlarını aşağı sarkıtıyor!.o güzelim insan yüzü bir tuhaf oluyor!.anlıyorum ki adımı beğenmemiş!.hani beni beğenmemiş desem; hiç mümkünü yok!.beğenilmeyecek kadın mıyım ben beh!..ne şişmanım, ne zayıf!..bir Banu Alkan değilim ama yaşıma göre hiç de fena sayılmam!.boyum ile kilom birbirine eşit bir vatandaşım işte!..

vatandaşım dedim de; bazen vatandaş mıyım acaba diye düşünüyorum!.hele şu adımı öğrenenlerin yüzünü ekşitmesi yok mu; en çok o anlarda soruyorum bu soruyu kendime!..demek ki diyorum, beni bu ülkenin insanı olarak kabul etmiyor bunlar!..aslında onların yüzünü ekşitmesi beni beğenmiyor ya da vatandaş olarak kabul etmediklerinden dolayı değil; başka bir sebepten dolayı bence!.bu sebebin ne olduğunu ben de biliyorum, siz de!.yoksa “adını değiştir hemen” derler miydi!.:))

demezlerdi de mi!.

dedikten sonra; bu gün bazı mağazaları dolaştım; bir arkadaşımla beraber. kış mevsimi başladı ya; mevsime uygun giyecekler almış yerini...kazaklar, pantolonlar, yelekler, mantolar, montlar, falan filan...üzerlerindeki etiketlere bakıyorsun, hepsi uçmuş!.ister istemez sen de uçmaya başlıyorsun!.yani fiyatlar uçarken biz niye uçmayalım ki!..mesela ben fiyatı bin lira olan siyah bir montu rokete dönüştürüp, yol almaya başlıyorum yıldızlara doğru!.hem de güpegündüz!.montun yeninden elimi çıkartıp satıcı kıza el sallayıp bye bye ediyorum!..bir taraftan da söyleniyorum:

“çıplak modası başlar inşallah!..”

😀

başlar mı dersiniz, hı!...