Amma Şiiri - Kemal Doğanay

“Vuslat dedikleri bir yılda biter,
Bu ayrılık bana ölümden beter! ”

Zile Ovası’ndan çıkınca yola,
Bekle dersin amma ben bekliyemem.
Karaşeyh Köyü’nde verince mola,
Bekle dersin amma ben bekliyemem.

Çekerek Irmağı kıvrılıp akar
Köylüler ovaya tepeden bakar
Bu hasretlik yine içimi yakar,
Bekle dersin amma ben bekliyemem.

Gabardıcın dibi keklik yuvası
Harmanda bekliyor suyun kovası
Kartal Kayası’n da rüzgar davası,
Bekle dersin amma ben bekliyemem.

Yollara düşmüşüm basar giderim
Sensiz bu dünyayı artık niderim
Gurbette kalınca senden beterim,
Bekle dersin amma ben bekliyemem.

Doğanay’ım saydım, seneler olmuş
Hasretlik acısı içime dolmuş
Gök ekin tarlada sararmış solmuş,
Bekle dersin amma ben bekliyemem.

"