Amisos Tepesinden Gülümserdi Aşk

Amisos tepesinden gülümserdi aşk
martıların göz bebeklerine çığlık çığlık
denizden bir düş vururdu sahile
sabah meltemi okşardı balıkçı teknelerini
kumsalda ayak izlerini kollardı kum taneleri
saat sekiz buçuğa değdimi ufkun çıldıran sessizliği......
Amisos tepesinden bir yürek vururdu denize
yangın mavisi olurdu deniz sabahın köründe
sen yine kırmızı bluzun üzerinde
saçlarını savururdun delicesine, Amisos tepesine

ilk gün sırrımızı verdiğimiz çınarın altında
geceden ıslanan duygularımla, sırılsıklam
gözlerim amisos tepesinden limana
yani geldiğin kıvrımlı patikaya takılırdı
saat sekiz buçuğa değdimi ufkun çıldıran sessizliği....

sen gelirdin
amisos tepesinde, bir çınarın gölgesinde
saatler erirdi pembe düşlerimizin
dudaklarımızda alevlenen (aşk) ateşinde

gönüllerimiz tutuşurdu,aynı tutku(ların) nun esaretinde
utangaçlığımızın allığı vururdu yanaklarımıza
birbirimize sokulurduk usul usul, utandıkça
Samsun un Amisos tepesine düşen manzarasında

amisos tepesinde
rüzgara, yol boyu salınan adamlara,
mavi kızılı dalgalara, kambüse pürtelaş sürülen servislere
yarı aç yarı tok gün sayan öğrencilere
hediye ederdik tatlı heyecanımızı o tertemiz sevgimizi...
yeminler verirdik martılara, yarınlara
gelirse aşkın sonu ölüm gelsin diye ayrılıklara....

bir gün gittin
her gidiş gibi değildi gidişin
beni bana bırakmadın seni bende bıraktın
yeminizi eze eze gittin
nice mevsimler bekledim ya sen gel ya ölüm gelsin diye
dinmedi sancım
sönmedi hayalinde yanan umut ışığım...
ah gelmedin gelmedin

şimdi yıllar geçti aradan
haberini aldım
öğretmen olmuşsun
ardına bakmadan İstanbul a koşmuşsun
evlenip çoluk çocuğa karışmışsın
mutluymuşsun
beni unutmuşsun öyle dediler
sen de unut dediler

şimdi yıllar geçti aradan
ben yine bir kaportacı çırağı
ben yine sana aşık gariban

amisos tepesine çıkıyorum sabahları
ara sıra efkarımı dağıtmak için
ama ne zaman çıksam
denizden yorgun dönüyor balıkçılar
ne zaman çıksam sonbahar hüznü taşıyor
dert ortağım sırdaşımız o koca çınar

şimdiler bir huy edindim
seni soranlara unuttum demeyi
unuttum derken gözyaşımı
köz köz kalbime gömmeyi

gitmeyecektin be böyle
zamanın kollarına atmayacaktın kendini
en azından yalan söyleyemeyecektin
yakmayacaktın ateşlere atmayacaktın beni
yalan söylemedim sana hiçbir zaman
her bakışımda her sözümde
bir çocuksu masumiyet vardı

ama şimdi söylüyorum ilk defa
kirlettiğin yüreğimle koskoca bir yalan! ! !
Unuttum seni
Unuttum ela gözlerini