Amirim Şiiri - Girdap Da Bir Şair

Gözlerim acı bakışlarım kanıyor
Daha iyi olurdum kalbim eskisi kadar çocuk olsa
Bir kanaryanın hüzünlü yüzüyle duruyorum
Öylece sokakta sessizce boşluğumda
Dönerken diyorum dünya
Dikenler duvarlar ne varsa canımı acıtıyor çok şey hayatta
Ama benim düşlerimde sınır yok amirim
Bu yüzden onun duvarlarının kenarları batıyor
Bir ırmağa düşüyorum kırılıyor belim nehrin yatağında
Gözlerimle tutuyorum mehtabı eriyor eritiyor ateşin kıvrak dansları
Sesim çıkmıyor susuyorum ama her geçen dakikda ben eriyorum amirim
Kurumuyor bir türlü içimdeki balçık yapışıyor rengi dudaklarıma
Ama kalbim çalışıyor yoruluyorum
Hergün yeniden ölüyorum
Ölüyorum ama kimse beni görmüyor amirim
Bu yüzdendir ki son baharda dökülen yaprakların içinde bende düşüyorum boşluğa
Mevsimler durmuyor amirim kış geliyor üşüyorum
Sarılıyorum beni üşüten buza
Kanım sulanıyor karanlıkta ağırlaşıyor kelimelerim
Siyaha boyuyor kalbimi
Ben ki oysa özgür bir ceylanın gözleri olmak istiyorum
Sen beni böyle parcalanmışlıgımdan tutmazsan
Ben hep kötüyüm devrilecek bedenim uçurumdan aşağıya
Yıkıldım bittim amirim
Hangi kitabı okuduysam sonu cehennem
Hangi takvime baksam sonu ölüm
Arada kaĺiyorum bir anda
Çocukluğuma dönsen hiçbirşeyi okuyamiyorum
Ağlıyorum tek başıma bu bir intihar mı kendimi sorguluyorum
Havadan sudan bahanelerle biterken ömür
Ölüme bağlı bir yaratık mı bu dünya

Hayatımın meyvesinj ararken buluyorum
Bu bir isyan şiirimi amirim
hayır hayır kesinlikle hayır
Değil amirim değil....