Aminsiz Dua Şiiri - Muammer Gökçay

Niçin bunca temaşa,
Her gün biraz daha
Ölmüyor muyuz bir parça
Gelen gider
Giden gelmez
Bilen söylemez
Ne garip değil mi?
Bir çocuğun oyuncağı gibi
Sahiplendik dünyayı
Geleceğe öyle bir yasladık ki
Düşler merdivenini
Zirveler bizi bekler diye avunduk
Oysa camdanmış basamakları
Kırılınca anladık
Aldandık hep
Bahara, yaza
Vaktinde kokan papatyaya
Bütün bunlar benim için
Dedik, Atalet diliyle
Oysaki aldandık,
İskeleden kalkan bu vapur
Kaçırdığım şu tren
Yavaş yavaş sürükledi beni
Kasırgaların dövdüğü yamaçlara
Bir den ılık bir titremeyle
Islanınca bir sabah,
Gönlümün kaldırımları
İçimdeki cehennemi soğutan
Kar kristalleri
Can çekiştiler birer birer.

Bu son yalnızlığımda
Kızıl ufuklara
Selam götüren
Bir dua kaldı içimde
Ama ne hüsran
O da âminsizmiş meğer…