Amin (349) Şiiri - İbrahim Arslan

Âmin,
İlahi sayısını Sen’in bildiğin yıldızlar kadar,
Âmin,
İlahi yeryüzüne serpiştirdiğin karıncalar kadar,
Âmin,
Damlalara vursam okyanusları yahut denizi,
Âmin,
Her bir damlası damlasına kadar…
Âmin,
Yaşayan bütün canlılar kadar
Âmin,
Yaşamayıp ölenler kadar…
Âmin
Yazılan bütün kitaplar kadar
Âmin…
İlahi bir ‘den en son sayıya kadar,
Âmin,
Buradan Sen’in koyduğun sınıra kadar…
Âmin,
Dünyayı hem kendi hem güneşin etrafın da döndüren,
Âmin,
Bizleri o dünyayla döndüren,
Âmin,
Güneşi her sabah yakıp her akşam söndüren…
Âmin
Bu gecelerde denilen âmin kadar,
Âmin
İlahi affet ümmeti Muhammed’i
O Habib’in hürmetine
Ümmeti Muhammed’i yakma
Yak o Cehennem’i…
Âmin
El açılan bir tek SEN Varsın,
Yanacaksak eğer bir tek
Sen’den başkasına el açan yansın…
Ver,
İlahi ümmeti Muhammed’e cennetler ver,
O serverin hürmetine ver
Yak dersen eğer o ateş
Bu İbrahim’i yaksın…
Âmin.

2010.BERAT KANDİLİNDE