- Amin - Şiiri - Gül Gün

Oysa yakamozun elleri yoktu
Aslında yakamoz da yoktu, yokluğumuzun gece vardiyalarında.
Ben ilk kez atlıyorken “ tehlikeli bölge” levhaların üzerinden,
Sen, baldırlarımı yırtan dikenleri çıkaramıyordun ya
En çok canımı acıtan da buydu, en çok hırpalayan da.

- Üzerimden tüm dünyevi materyalleri çıkarıp
(ki günahlar soyunulmazdı tenden) daha da sıkı giyinirdim ben seni –

Nerden bilebilirdim ki
Erlik hormonu kat sayının yükselip, sağ duyunu hükmen mağlup edeceğini..
Evet Karaköy de beklemiyordu bu anlamsız ziyaretimi
Yanıma aldığım birkaç anı klavuzluğunda,
Parça tesirli sözlerinin viran ettiği aşk caddelerine çıkarıyorum günahlarımı
“Adresi yok gönderilen sitem sözlerinin, varsın dileyen üzerine alsın! ”

Kalsam mı gitsem mi karar veremediğim saliselerde
Çınlıyordu o vahim sözler, her iki tarafta günah seni bekler!
Ey tanrı, iki dudağımın arasını sil seceremden…
Bezelenmişken ahiret yasaları kara kaplımda,
Bak hala bem beyaz iki dudağımın arasından dökülen!

Tek kişilik alayımın yenik komutanı edasında
Ayak çekiyor bedenim kalenden..
Tüm neferlerini bırakıp aşkın, savaş ganimeti müzene hibe ediyorum

- yaradan rabbinin adıyla İKRA, derken hep sen gelirdin kutsal sözcük dizelerimin arasına, sana yazılır sana okunur sana amin deyip yüz sürerdim oysa! -

Ölüme hançerlenen mitolojik çocuklarmış doğurulan aşklar, kıskanç bir tanrıça tarafından vurulmuşlar!

VELEDDALİN...