Amin Şiiri - Nurullah Umut

Camdaki buğuyu silmeye geldim
Perdeler ardını görmeye geldim
Hak’kı hakikâti bilmeye geldim
No’lur ellerim boş, gönderme beni

Sinemde onulmaz derin yarayla
Alnıma kazınmış bahtım karayla
Atam,dedem,babam, geldik sırayla
No’lur ellerim boş, gönderme beni.

Huzur sağda olsun, korkular solda
Sen bizden razı, sevgilin bir kolda
Can ektik bak sana geldik, bu yolda
No’lur ellerim boş, gönderme beni

Çıplağız kaldık, üşüdük bizi sar
Gözlerde yaş, kalblerde aşk şarkın var
Sen O’sun ki, fanilerden farkın var
No’lur ellerim boş, gönderme beni

Koşmaktan yoruldum, nefes nefese
Takıldım ağlara, düştüm kafese
İmdat eyle, meded diyen bu sese
No’lur ellerim boş, gönderme beni

Sırtlansa yükümü, taşımaz dağlar
Yaş kırk, içimdeyse bir sâbi ağlar
Prangalar değil, bir sözün bağlar
No’lur ellerim boş, gönderme beni

Sorsan ki ne getirdin, ne derim
Bir zerre değildir, katında yerim
Râhman sensin, Râhim sensin, SEN kerim
No’lur ellerim boş, gönderme beni…