Amentü Şiiri - Abuzer Yılmaz Türkmenoğlu

Biz daha yolbaşında "Amentü" de kaybettik!
Allahı gözetmeden her şeye "Amin" dedik!
Şüphesiz; vardır, birdir! Eyvallah; Amentü billah
Peki, hangi işinde? Nerende senin Allah? !

Allaha iman noksan! Paki, ya Meleklere?
Kafa yoruyormuyuz münkir ile nekire?
Biz dört büyük meleğin dördünü sayamayız
Azrailde takılır, İsrafili duymayız!

Azrail; can alır ya! O yüzden hatırlarız
Mikaili sorsalar kitaplara bakarız
Cebrail; hayal-meyal, ya biliriz ismini,
Ya da resmederiz bir kanatlı kuş resmini

"Kitaplara iman"da, roman yaptık Kuranı
Fasık ilan eyledik onu doğru yoranı
İncil-isa, tevrat-musa,ve de zebur-davuda
Yaranamayız asla böyle hiçbir konuda

"Din Allahın" hükmünü kaldırıp, kapatmışız
Allahın olan dini "Muhammedi" yapmışız!
Topluca sarılmak varken biz Allahın ipine
Yaratılan kullara, kurda-kuşa tapmışız!

Nebiler; haber-emir verir Allah katından
Allah yoluna sesler, bahsetmez öz zatından
"Beni seven Allahı sever" derken peygamber
"Allahı seviniz" der, Kuranı irşad eder

Ahiret gününe nerde, bizde itikat-iman?
Bu gidişle ahrette halimiz olur yaman
Kader dersen; kaderi, biz tersinden dokuruz
Suçu yükler, "katle ferman", "idam" yazar okuruz

Dikkatsizlik-sakarlığı, biz kazaya yükleriz
Hayrı kendimizden bilip, Şerri Hakk`dan bekleriz!
Yarın mahşer gününde ulu divan kurulur
İğneden ipliğe ey kul! Her bir haltın sorulur!

Türkmenoğlu