Tepeden tırnağa kadar, dünya kokuyoruz.
Çıkaramadık dünyayı aklımızdan biz.
Kabre insan olarak girmeği düşünüyoruz,
Ama nefsin, pisliklerinden sıyrılamadık.
Dünyanın pası ve kiri ile doluyuz bizler.
Cennette olmayı her zaman düşlüyoruz,
Amelimiz, amel değil, koşturuyoruz,
Ne yaptığımız meçhul kendimizi aldatıyoruz.
Dünya malı, gözümüzde tek görülen,
Yaşamak için, huzur için, odur istenen,
Eremedik ahiretin sırrına, gafletteyiz,
Verdikçe Allah, daha çok istemekteyiz.
05.03. 2002
Kayıt Tarihi : 2.11.2014 18:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!