İntihara hevesli yaşlarını
meme uçlarından damlatarak gittin.
Kaybolma korkusu değildi bu.
Biraz rüzgar eserdi senden Ameli,
biraz çocukluk.
Gittin!
Minik acılar orkestrası eşliğinde.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta