Amele Şiiri - Yavuz Eren

Ameledir yarı aç yarı tok yaşar
Amelini aşına lokma lokma katar
Amele ameline razı amma…
Ameli boş karnı tok olan buna şaşar

Amele başını soytar memurlar yakar
Amelenin çilesi, memuru öküzün keyfi derine batar
Amele elini parçalarda acısına bir oğlu ağlar
Ameli boş keyfi çok olan buna bakar

Amele kan,ter,gözyaşı ve umudu ekmeğine katık yapar
Ameli memur olan ceviz üstünde fındık kırıp yatar
Amelece felsefede yollar rızık çukuru açar
Ameli boş felsefesi hodbin olan kendi mezarını kazar.

Amel var ameleye kanat takar uçurur
Amel var amelenin bağrını kurutur
Ameli makbul zatlar ilme davet buyurur
Ameli boş gönlü sağır dili hor olan koltuk üstü kıç büyütüp osurur.