Amel Defteri Şiiri - Ethem Turan

Sevdiğim gibi kabullendim seni
Aşkım kadar değer verdim
Duyguların kadar hayatta ki duruşun etkiledi
Olduğun gibi bağlandım sana

Düşüncelerinin zamanla değişmesi
Hayata karşı duruşundaki farklılıklar
Bir bir kendini göstermeye başlayınca
Gönlüme koyduğum sen, sen olmamaya başlamıştın

Gün gün dikenlerin çıkmaya başladı
İçimdeki yerinde her kıpırdanman canımı acıtıyordu
Bazen saklayamıyordum acımı
Rüzgara kapılmış yaprak gibi her bir köşeye savrulup duruyordun

Bir başına koyup,ardımı dönüp gidemedim
Senle olmak gün gün yaramı büyütüyordu
Bazen özüne dönüp yine sen oluyor
Mutluluk göz yaşımda acılarımı unutuyordum

Uzak olmak istemeye başlamıştın
Gidenler hep unutur derlerdi
Sende unutmak istemiştin kim bilir
Zaman tüm ihanetlere rağmen ayrı koyamadı bizi

İçimdeki değerli taşın kesikleri ne aşinalığım olmuştu yıllar sonra
Böylede kabullenmeye başlamıştım
Düşüncelerinin duygularından daha önemli olduğu
Gün gün su yüzüne çıkıyordu

Hayatın olmazsa olmazıydı duygular
Kısa kestirmelik uykular gibi kalıyordu hayatta
Düşünceleri doğrultusunda kararlar alıyordu insanlar
Ve bu kararlar doğrultusunda hayatlarında yaşıyorlardı

Sende öyle yaptın.
Duygularının ışığını söndürüp düşüncelerinin perdesini araladın
İçimdeki değerli taşa öyle bir çekiç darbesi vurdun ki
Sen parçalandın bense tükendim

Bir başka gönülde değerli oldun
Bir başka kişilikte bir başka insan olarak
Bir dağı yıktın çok üzülmesen de
Bir duygu kaynağını kuruttun

Sen haklıydın,
Mantık çerçevesinde insan özgürce yaşayabilmeliydi
Değerlerini yeniden yazıp,yeniden değişim rüzgarına yelken açabilmeli
Benim dediği benliğini egolarına esir edebilmeliydi

Zenginin insafsız hovardalığıydı bu
Duygulardan yoksun tamamen hırsıyla bedeni kullanma
Arada hoşlanmalar olsa da sonunda yine acımasızca terk edişler
Geride kalan yıkılmış onurlar ve hainlik taşlarıyla örülmüş bir ego kalesı
Böyle mutluluğu yakalama hırsı şuan seninki
Kemikten eti ayırma yok sayma
Yaratılmıştaki güzelliği körmüşçesine
Kuru bir iskelet halinde ayakta tutma

Geriye dönüşü olmayan yolda hızlı bir ilerleyiş
Tükenilmişliği yıllar sonra fark ettiğinde
Ahların en kıymetli canı değersiz kılacağı ruhu tüketici bir yaşam
Ve haram ateşinde değerini yitirmiş değersiz bir taş olma

Öyle kötü ki istemesen de, gördüğün gerçeklerin ışığında
Bir yerinden bir şeylerini kopartılırmışçasına
Yinede üzülür canının acımasına engel olamazsın
Elini uzatır ama dokunamaz,bağırmak ister sesini çıkartamazsın

Çaresizlik içinde her şeye göz yumarsın
Kayboluşlar la yok olup giden duygulara sırt vurur
Geldiğin noktadan geriye doğru hızlıca koşmaya başlar
İlk başladığın yere varmadan düşüp kalmak isteğiyle dolup taşarsın

Hiçbir şey eskisi gibi olmaz artık
Hiçbir gül ilk andaki o güzel kokusunu sunmaz
Öyle yaratmış ki yaradan kutsal olan duygunla yaşadığın hiçbir yaşam unutulmaz
Amel defterini dünyada sunarsın önüne düşündükçe bir bir açılır sayfalar ağlarsın.