Amed ve Dersimden Bahseden Şiir

- Cihan Ağabey’ime-

ula bedo bax ne olmiş…
ne olmiş..
bu küçe çıxmazda bi tenesini vurmişlar
baba agid miş.. vurulan bedo
vurani sorma.. her zaman ki namlular

memleketimde her vurulanın ardından
bahsedilen hüzünlü muhabbettir bu
her devrilen çınar.. her kahpelik sonrası
bak.. bu karşı ki sokak
sor ona kaç kişiye ecel oldun;
sor yakışırmı sana amed de olmak! ! diye

gece yine kararacak bugün
hergün olandan daha beter..
surlar kahpelik sonrası ağlayacak
çocuklar ve analar
bu sokaklarda vurulanın yasını tutacak
vuranlar gülecek belki bir an..

yok ama…
istedikleri olmayacak..
amed’de çıkmaz sokakta bir çınar devrilirken
kim bilir dersimin bir köyünde
yeni bir çınar yeşerecek..
öfke ve haksızlıkların bilinci ile sulanan…
anne demeden önce kavga demeyi öğrenen
adı agit, şirvan, reber olan…
bir çınar yücelecek…

……………………..

“vuruldum…
sarıldım dicleye amed misali

doğdum…
dersim sandım kendimi
munzur beni emzirince…”