Yuvası Amed de kurulur şiirin,
sur içinde saklanan,
hiç bir şair anlatamaz,
ne bu kenti,
ne de kurşuna taş atan
yeşil gözlü çocuklarını,
Dicle'nin kıyısında biriken çamurdu
tarih,
Amed'li çocukların ellerinde şekillenen,
bundandır hiç bir şairin anlatamaması,
ne bu kenti,
ne de bahanesiz süzülen gözyaşlarını.
O günün şiiri,
avuca sığmayan taşlardı ellerinde
çocukların,
ağıdın öfkesiydi,
alnına bağladıkları kadınların şiir,
şiir,
o gün kağıda değil,
sessiz soluğuna yazılmıştır
emekleyen çocuğun,
çünkü,
en küçüğü atmıştır
en büyüğünü taş'ın,
Ve ilk taşta,
o gün, şiir yazmayan şair'in
kafasında kanamıştır Amed de.
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 15:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
avuca sığmayan taşlardı ellerinde
çocukların,
ağıdın öfkesiydi,
alnına bağladıkları kadınların şiir,
amed'e sonsuz sevgiler..yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (7)