Amed Şiiri - İzzettin Coşkun

Eğer kalsaydın
Şüphesiz mücizesi olurdun
Cennet cennet,
gözlerinden gözlerime...

Diyarbakır'a erkenden bir bahar iner
Aşk senin adına gelincikler peydahlar
yağmurlar senin gözlerinde buğumlanır
Yüreğime sağanak yıldızlar dökülür

Eğer bana kalakalsaydın
Diyarbakır sana şarkılar mırıldar,
Şiirler senin kafiyenle işgal olur
Günyüzüne vuran aşk kelamları tenine dolanır
Ve yüzümden düşen bir intihar eylemi
Ben dağınık, diğerleri durgun
Diyarbakıra bir kayıp ilanı çöker.

Eğer bana kalakalsaydın
Aşk sana hasret
sen yüreğime vuslat
zaman senin yörüngende donakalır
Gözlerimde, avucumda
Pahabiçilmez bir mağlubiyet
Sıcağı sıcağına bir aşkın gizemi
Yani sen bana Diyarbakır ol
Ben sana tepeden tırnağa mülteci

Nicedir göremiyorum Diyarbakırımı
Nicedir bir mahşer sabırsızlığı
Ben sende başladım ilk eylemlerime
Tanrı'nın ilk emrine
Ve ilk aşkı sende okudum...

Eğer bana kalakalsaydın
Duvarlar senin adına sloganlar bestelerdi
Şehirler kaldırımlar senin,
Payımdan düşen dört mevsim
Aşk yana bedenimde çoğalan bedenin

Keşke bana kalakalsaydın da
Kıyamet kıyamet sarılsaydın üstüme
Diyarbakır ikimize de yeterdi

Cudi dağında ikinci tufan çöker gibi
Sen ansızın çöktün gecelerime
Dicle sığınmacı bir kekemeyle göç eder
Dedim ya,
Bu faşizm susturamaz gülüşünü
Bu gökyüzünden düşen asimilasyon hırçınlığı
Bu Allah'ın belası devşirme politikaları
Gelde anlat sevgilim
Gerçi bir şey anlatmasanda olur
Yeterki başımı koyacak bir omzun olsun..

Keşke Diyarbakır'ın dili olsaydı da
Sana bir gerillanın kahkahasını anlatsa
Dedim ya,
Dağların doruklarında aslanlar tükenmez
Ve asla geri dönmezler
nice canlara canlarını hibe edenler
Ve fedai bir eylem gibi kalırım,
o memleket kokan gözlerine

Hâlbuki ne güzel Mezopotamya olurduk
Üçümüz ne de güzel olurduk
Bırakta hiçi hiçine kalalım sevgilim
Bırakta eşkıya usulü kalsın
Dağlara olan sevdamız
Ben seni hertürlü kabullenirim