Amed Şiiri - Muhammed Said İpek

Her köşe başına
fidan diktiğim Amed
ve kanımla suladığım,
Her sokağında
bir can verdiğim,
bir destandır artık yazamadığım…

Gün,
karanlığın tel örgüsünü,
bir savaşçı ustalığıyla kırıp açmakta
ve selamlamakta seni Amed! ..

Meyve veriyor;
al al,
diri diri…
Bağrına sokulan hançerin,
açtığı yaradan,
kan kan akan ırmağın,
suladığı fidan…

Ve şafak,
bir kez daha
umut dolu selam yolladı bize! ..
Ve muştusunu vererek,
süzülüp dirildi! ..
“Ölmeyecek, ölmeyecek! ” dedi yine…

12 Eylül 1994 Pazartesi, 01:55, İstanbul