Amcamın oğlu Süleyman Şiiri - İshak Aras

Amcamın oğlu Süleyman

Gören varsa söylesin, insanı ektiği mi
Kulağım çınlıyorken, edepten rengim süzgün
Kendi gibi zanneden, bilmedi çektiği mi
Dünyayı dolaşarak, adımız çıktı gezgin

Huzura kavuşmaktır, helâl yolunda avım
Nihayet anladım ki, bu da benim sınavım

Toprak bize kafidir, başımız olmaz gökte
Orta halli yaşarız, ne sonda nede ilkte
Gözümüz olmaz inan, ne malda ne de mülkte
Gülümsedik dünyaya, oysa gönlümüz zengin

Yeterki insan olsun, emekler olmaz heba
Beklentimiz parasız, sadece bir merhaba

Geleceği görmektir, giden izlerden gayrı
Yüzsüze nasıl bakım, asık yüzlerden gayrı
Fikirler rağbet görmez, yalan sözlerden gayrı
Ayağımıza taş değdi, yolda yürürken düzgün

Söz vardır berketli, söz vardır dağı yıkar
Bazende çamurlaşır, döner kendini yıkar

Koğu gıybet saf dışı, kulak arkası ettim
Rüzgarlar esti geçti, anca kendime yettim
Aman dilenen yere, güleş yüzümle gittim
Nefse sadık kul olduk, asla olmadık azgın

Bir bulut gölgesinde, Aras olursa cefan
Kadere boyun eğdik, Süleyman budur vefan

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)
3 Ocak 2020