Amcamın Çocuğu. Şiiri - Erdoğan Savran

Amcamın çocuğu bir hâl var sende,
Kümesin önünde domuşuyorsun!
Nezaman rastlasam sana her günde,
Tavukla oturup konuşuyorsun!

Pazara varınca gür sesli tellal,
Yengemi görünce tutulur dil lâl!
Tutmuyor bir günden bir güne bir hâl.
Bazende kibara dönüşüyorsun.

Göbeğe çay koysan inan düşmezde,
Arkaya bakarsan, bildiğin düzde.
Hani bir laf vardır darılma bizde,
Yaştanmı bilmedim yamışıyorsun.

Dağlara taşlara bahar erince,
Köyden hiç gitmiyon buldun serince,
Kapının önünde eşek görünce,
Hemende taşlara yapışıyorsun.

Hele sığır görünce yataktan çıkıp,
Yuh edip koşuyon kaşları yıkıp,
Farkına vardınmı! üstüne bakıp,
Ak başa beyaz don yakışıyorsun.

Darılma sözüme ha, takılıyorum.
Muhabbet bağından dökülüyorum.
Bir hâl esintisi sökülüyorum.
Sende hep bizlere takışıyorsun.
Mahalle üstüne yakışıyorsun.