Korkarım memlekete adım atmaya
Gelirde gözlerim seni arar diye
Yetmez kelimeler acımı anlatmaya
Hani seni alan o patlama ermeneğin dağında
Nasıl yaktıysa senin tenini bayram arifesinde
Benim yüreğimi yaktı kor sönmedi hiç yüreğimde
Nerde adını duysam yüzüm gelir gözümün önüne
Amcam affet bilemedim ele gidip el olmadım
El memleketinde dururmuydum bilsem
Ah bilsem sen yanarken bütün ailem yanarken acına
Bir umut beklerken ocak kapılarında gözleri yaşlı
Dualarla el açarken Allaha yedi yetimin
Ben bayram yaparmıydım amcam
Acın kadar haberini geç almam yaktı yüreğimi
Görmedim göstermediler duymadım duyurmadılar
Söyletmediler kimselere herkesten geç herkesten çok yandı yüreğim
Bayram dönüşü baba evinde aldım acı haberini
Kesilmiş gazete gipürlerinde gördüm yetimlerin resmini
Sen çıktın ben girdim o dağın altına sanki
Yüreğim yanar amcam üç yıl geçti bitmedi acın dinmedi sızın
Kayıt Tarihi : 10.4.2008 16:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir ramazan bayramı arifesinde kömürocağında canveren amcam yusuf şahine itafen yazılmışdım. Acısı büyük onun bayramda memlekette olduğum için benden saklanması daha acı verdi. Nekadar kıymetliniz olursa olsun en sevdiklerinizden en acıyı onu düşündüğünüz için bile olsa saklamamanızı dilerim yaşayan biri olarak...
TÜM YORUMLAR (3)