Amcam Şiiri - Tuğçe Yıldırım

Ah be amca;
Sonumuz böyle mi olacaktı?
Seninle böyle mi ayrılacaktık..
Yıkıldık Amca.. yıkıldık..
Hiç mi düşünmedin bizi ha? !
Bizi de geçtim ya çocuklarını, eşini;
Onlarda mı gelmediler aklına..
Niye amca.. niye..
Bizim suçumuz neydi ki bayram bize zindan oldu? ?
Sebep neydi ki bizi bıraktın?
Çok mu özledin yoksa dedemi..
Sen gittikten sonra hayat durdu, yaşam durdu,
Zaman durdu Amca! ! .
Gözler yaşlı, kalpler yıkık.. mahvolduk amca
Sen gidince bizde bittik..
BİTTİK AMCA! !
Suçlu kim amca;
Hayat mı, yoksa kader mi? ?
Hayat yalanmış be amca
Sen gidince anladım bunu
Geçici bir göz boyamaymış sadece
Asıl gerçek Ölümmüş..
Sen öldüğünde anladım amca
İçimiz kan ağlıyor amca..
Daha çok erkendi
Daha yolun yarısındaydın sen
İçki seni aldattı amca
Seninle oynadı ve kazananda o oldu..
Hayatına mı oynamıştın yoksa! !
Bak kaybettin hem de canına karşılık..
Bize bu bayramda haram oldu..
Ve elimizden hiçbir şey gelmiyor
Ağlamak, kendini perişan etmek fayda etmiyor..
O kadar doluyum ki Amca
Anlatamam sana...
Öyle bir an geliyor ki
İçimdekileri boşaltmak istiyorum
Haykıra haykıra ağlamak, bağırmak istiyorum:
SENİ SEVİYORUM AMCA..
SENİ SEVİYORUM..