Kara yazmalar örttüler, akıllı başlara / akılsızlar
Çirkin bir el yapıştı, masumun etlerine
Şehrimde kıyametler koptu; çığlık çığlığa yüreğim
Yer duman, gök duman, annemin koynuna sığındım
Sarmıyordu şevkâtli kolları, gözleri akıyordu üzerime
Et kokuyordu bedeni, salya sümük olmuştu memeleri
Saçları iplik iplik bedenime dolandı
Kardeşim annemin karnında kaldı
O yandı ben yandım Hiroşima yandı
Yetmedi idrağım, çocukdum anlamadım
Onlarda insandı, bende insandım
Dağ olduk çukur bir hendekte / annemi aradım
Gözleri açıktı kardeşimin, elleri havada
Çullandı üzerimize toprak, en altta kaldım
Çocukluğumu boğdular amcalar Bosna'da
Gök şafağında kırdılar kollarımı
Oyun oynarken, ellerim taşlarda kaldı
İp asılı darağacında / iptendi sapanım
Masum bir beden paletlere sıvandı
Sahneleniyor Filistin'de trajediler
Yetmedi idrağım, çocukdum anlamadım
Seyircilerde insandı, bende insandım
Yüzünü merak etti anamın; peçesini çıkardı
Neden bu kadar çokmuş, ülkemin her yanı dağlardı
Böğrüme şarapnel girdi, oyuncak sandım
Başım seccade de, bağırsağım süngüde kaldı
Attılar kesik başımı, anamın kucağına
Gözlerim anamın gözlerinde ağladı
Ben Afgan'dım, koca koca amcalara düşmandım
Çocuğum ben amcalar, ben ne anlarım?
Grozni'de mermilere kafa atarım
Al satarım bal satarım / kimler aldı
Atam Şamil'i anlattılar, masal sandım
Enkazda kaldı ayaklarım, bineğim bacımdı
Kelbecer, Fuzuli, Şuşa, Azerbeycan'ımdı
Hocalı tarih boyu dinmeyecek sancımdı
Yetmedi idrağım, çocukdum anlamadım
Onlarda insandı, bende insandım
Nerde ellerim? Nerde bedenim? ! ! !
Nerde Nerde! ! ! Benim mezarım
Bağdat'da, Telafer'de Ortadoğu'da bir yanım
Milyon çocuk oyun oynadı, ip atladı
Ruhum misafirleriydi, bende oynadım
Tüm insanlık ortamızda patladı
Dünyanın dört bucağına savruldum
Kan çanağı yatağım; Kanlı süngüler siliyor kundağım.
Beşiğimde mermiler salladılar,
Dünya'ya dağılan gözlerimle ağlarım
Göz yaşlarımı avuçlarıma topladım
Dokunmayın amcalar, dokunmayın göz yaşlarıma
Göz yaşlarımla özgür kuşları sularım
Vahşet'in ortasında kaldım, insanlığımdan utandım.
Yetmedi idrağım, çocukdum anlamadım
Onlarda insandı, bende insandım
yudumyunus
03 08 2007
Yunus KaraçöpKayıt Tarihi : 4.8.2007 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Acımasız bir dünya'da Filler boğuşur çimenler ezilir deyimi bile hafif kalır masumlara yapılan mezalimlerde..Saygılarımla
Göz yaşlarımla özgür kuşları sularım
Vahşet'in ortasında kaldım, insanlığımdan utandım
ben bu şiirle şairliğimden utandım.ne kadar derin ne kadar hisli bir debi derya gibisin abim Yaradan sana uzun ömürler versin ellerinden öpüyorum
Göz yaşlarımla özgür kuşları sularım
Vahşet'in ortasında kaldım, insanlığımdan utandım.
Dokunancaklar çocuğum ...
İçlerinde kin ve kan kokusunu besledikleri müddetçe senin saflığına ... Yaşamın güzelliğine ..Kuşlarımn kanatlarına dokunacaklar ...
Vahşetin ortasındaki bembeyaz çığlık dağladı yüreğimi...
SEVGİLER....
TÜM YORUMLAR (91)