Amca Şahsıma Çok Kızmıştı

Durakta rastlıyorum atmış yaşlarında var,
Yıpranmış tabiatı asık olacak kadar…

Şahsı tam karakterli pot kırsan bağışlamaz,
Yalanını yakalar, şakadan da anlamaz…

Tamamıyla tam ciddi net otoritesi var,
Biz, hafif kalıyoruz susturulacak kadar…

Amcamız çok tutarlı, üstelik delikanlı,
İnançlı, dürüst, doğru, hem saygın hem hatırlı…

Şahsıma selam vermiş layık olmasak bile,
Dedim ya çok inançlı, içinde sevgisiyle…

Otobüs bekliyoruz bu, on dokuz kurtuluş,
Başka da hattımız yok, o anda konuşuruz…

Otobüs geldiğinde, önce o binecektir,
Ya da konuştuğunda, lafı kesilmeyecektir…

Her defasında fırça, ağır laf işitiriz,
Bir anda rezil olur, rüsvayı ediliriz…

Çok basit konulardan, itibar sıfırlanır,
Kusurlarımız fazla şahsım bundan utanır…

Kaçsak kaçamıyoruz, ileride hiç durulmaz,
Durak çok uzun bir yol, konuşmasak da olmaz…

İşte karşılaşmışız, biraz tedirgin oldum,
Pot kırmayalım diye o konuşurken sustum…

Yüzüne bakıyordum, doğrusu gözlerine,
Gözünde halkalar var, katarakt biçiminde…

Atıldım ileriye “-Gözünde katarakt var! ”
Sert şekilde kükredi, konuştu ağır laflar…

“-Senin kafan bulanmış, sen kendinde değilsin!
Bu halkalar doğuştan, geçen de söylemiştin…”

Tüm bunları der demez, mahvolduk ve harcandık,
Evvelden de demişiz, şahsımızdan utandık…

İki kez kullanmışız, bu çok mu büyük hata?
Üç kez de kullanırdık, indirdin ta alt kata…

(2014)