Amca Şiiri - Burhan İşiyok

nereye gidersin be bey amca
o baston mu taşıyacak seni
bir ömür taşıdın dünya kahrını
hele bir etrafına bak kim anlayacak seni

belin bükülmüş dizler titrek
bıraksan bastonu düşersin be amca
içim burkulur dayanmaz yürek
torununun torununu üzersin be amca

kim bilir gençliğinde neler yaptın
kaç güzeli sevdin kaçını terk ettin be amca
kaç tarlayı kaç bostanı tek başına çevirdin
hele bir otur da torununa içini dök be amca

yüzündeki çizgiler tarihin nakışı
tarihi en güzel sen bilirsin be amca
ellerin nasırlı ve toprak kokar
arazim toprağım sensin be amca

bir anlatsan bilirim bin roman yazarım
yazdığın yazıya sitemi koyarım be amca
yokluğun kıtlığın alasını çekmişim anlarım
ben bu düzene, bu vicdana kafa tutmam mı be amca

gözlerinden boşalır birkaç damla yaş
ne oğlun bakar, ne kızın, ne gelinler be amca
hüznün firarim, öfkemden patlarım
sen yıkılma beni de yıkma be amca

herkesin yaptığı yanına kar kalacak
ölümden sonra mezarlık dolacak be amca
kızın, oğlun, gelinin hüngür hüngür ağlayacak
devlet bile mezara para alacak be amca

ne akraba, ne eş ne dost, ne devletten
almadın kimseden bir metre kefen
sen üzülme be bey amca
yaşarken çürüyor koskoca beden

mirasın köydeki birkaç keçiyle tarla
bir düşün senden sonraki karmaşık hale
kıldan kilimle yünden yorganı
torunlar bile hissedar çıkacak be amca

gittiğin yere beni de götür be amca
soranlara haksızlıktan patladı dersin
gencecik yaşında yandı kavruldu
bırakın kurtulsun dersin be amca