Ambiyans kırıntıları Şiiri - Necdet Arslan

sıpsıcak bir
sesin peşine düşerim
gecelerde

ne yapar
kafeste tek başına kalan kuş
ne çeker

her kardelen
küser mi cemrelere
bilemem

usulcacık söner gece
kendinden geçmek için
tan’ın koynunda

bulutları kim oynatır parmağında
rüzgarlar mı kuşlar mı
kestiremem

hep susmuşumdur
dolunaysız akşamlarda
utangaçlığım bundan

varsın su sayıklasın yanımda
sen sar beni
kahrolsam da içerim ferahlığını

neden yolumu bekler ki imbat
ben gülüşlerinde yunarım ancak.

iki gamze arası kadar
evim olsun yeter
kıvrılır yatarım

olduğun yönde dur
sımsıkı sarmak istiyorum gölgeni

durmadan sana yazayım
yeter ki uzat bana avuçlarını