Amazon Kadını Şiiri - Hakan Karaduman

AMAZON KADINI

Dün gece olurken döndüm evime,

Evim, dün kalan uykumu bekler ben içeri

İçeri girerim, adımlarım şişkin, dizlerim ağrıyor.

….

İş bekler, yarın için soluklanmalıyım

Evim, kalıp gittiğim, perdelerini yıkadığım,

Çamaşırları özenle kuruttuğum küçük balkonum

…

Çamaşır eserken birden yüzüme çarpan denizin esintisi

Gözüm esintinin geldiği yerlere kayar, bakarım.

….

Hızlıca geçiverir gece, birkaç sigara, kahvem elimde

Mutfakta cam bardak, kahvem daha sıcak

Kayıverir elimden, düşer kırılır parça parça

Dalga dalga yayılır cam parçacıkları, elim kanar…
O an

Damla damla hüzünlenirim,

Bakakalırım,

Cam parçacıklarını yerden toplarım, eğilirim

Öfkeyle ama , isyan edemem;

İsyan etme hakkım yok!!!

Cam kırıklarını toplarken, parlayıveren minik parçaları yüzüme

Bana, ben olmuşa, köleye, kendini feda edişe, mutluluk hırsızlığıma

Beceremediğim hırsızlığa bakarım, bakakalırım…

Nefes alacak kadar para kazanırım, hayat yaralı göğsümden beslenir;

İsyanımı ruhuma geri çağırırım…

…

Sabah uyanmam hep uyandırılırım; bir insanın var olma mücadelesi için

Ve işim,

Binlerce sorular gelir üzerime sabır taşı yarılır, yanıt ararım; yanıtlarım…

…

Bütün zamanımı kaplar ölülerin kokusu; eve ulaşmak isteğim

Adımlarım sertleşir nefesim derinleşir, zorlaşır, temiz hava ararım

Düşünürüm, bugün de ben kazandım, yenemediniz beni, temiz bir hava istediğimdi

Bir göğsümü kesip attım oklarımı hedeflere isabetli atmak için,

Ne yazık kimseye zarar vermedim, veremezdim, herkesin yerine ben ölmeyleydim.

Yaralıyım.

Tüm roller üzerimde, ölemedim.

…

İlk uykuya dalarken içimde cennetten bir senfoni kulaklarıma gelir,

Biri duyar bana seslenir, ben uykumun devrimci başkaldırısındayım;

Bugün de yaşıyorum!

11 saat, on bir verdiğim bana ait olmayan, saat

Yarın belki 12 saat, delirebilirim, belki yine 11 saat,

ben bitiyorum

Diyemem…

Yunus der:

“Her dem yeniden doğarız, bizden kim usana ki..”

Huyum çok pistir; sürekli yeniden doğarım,

Eksilerek belki… Ama her sabah yeniden…

Ve isyanım sessizliğime gömülür;

Haykırım, bilirim kimseler duymayacak,

Haykırım;

Zaman çalıcı olmak isterim, bir deniz kenarında serin sularda ayaklarım

Buz tadında bir bira, tüm zamanların beni unuttuğu anda

Yeter, yeter artık hayat, yeter!!!

Diye,

Haykırmak isterim…

Hakan Karaduman