Açmayın kapıları bırakın örtük kalsın.
Doğmasın güneşim sabah olmasın.
Yarını olmayan sabahlara alıştım ben.
Kandırmayın gönlümü çekerim bu derdi ben.
Açıpta ne vereceksiniz umutsuz gönlüme.
Düşmeden önce nerdeydiniz karanlığın içine.
Kandırmayın boş yere umut var diye.
Depremde yıkılmış enkaz yığınıyım ben.
Kurumuş ağaçtan meyve isteyen siz
Sulanmamış topraktan ekin bekleyen siz
Aydınlığın içine isi üfleyen siz.
Beklemeyin benden umut.
Çürümüş çınarım ben..
Kayıt Tarihi : 24.8.2007 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
bu şiiri insanların bana vaydasız akıl vermeri üzerine yazdım insanların sırf laftan ibaret olmaları üzerine mısralara döktüm vaydasızlıklaraını.
TÜM YORUMLAR (2)