Şiir yazarak kendi heykellerimizi yapmaya çabalayan
Biz amatör şairler.
Paslı çakıdan gönül hançerleri üretir
Odağı kaymış gözlüklerimizle
Diken ucunda gonca dehen görürüz
Venüs’ü yıldız sanıp
Ay-tam dansını tamamlarken
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
ölümü düşünmeden ölürüz..
çok doğru,
ve ölüme müteakip bir çok kez de tekrar diriltiriz..
ve asıl canlanmdırma yani tazelemek veya diriltme olayı kalemi şiire götürüyor..
gerçek tespitler, kifayetli anlatım, seçkin kelimeler..
tebrikler..
Ne denebilir ki. Eğip bükmeden, özünü, sözünü, düzünü dışa vurmak.
''Sessizliği ürküten afallamalarımızı çentiklerken.
Yaşamadıklarımızı
Yazmalara sığmayacak kadar büyütür,
Ölümü düşünmeden ölürüz.''
Hiç yorum gerkmez. Oldukça açık görmek istediğimizi görürürz.
Mutlulukla...
“Biz amatör şairler.” Diyerek mütevaziliğinizi gösteriyorsunuz.. Hele ki bu şiirle.. :).. Nice profesör şairlere örnek olması dileğiyle.. saygıyla..
amatörlük duygusallık değilmidir...
hep öyle kalınsın dilerim...
duyguların en yoğunuzu yaşamak yaşatmak...
güzeldi usta kalem...
mesaj ve anlamı çok güzel bir çalışma ....
saygılarımla kutlarım...
Yaşamadıklarımız kadar, yazamadıklarımızda büyüktür ...
Onun içi amatördür zaten...
Ne güzeldi ..
Kutluyorum sayın Tamay Önal Polat
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta